HKMO: "SİVAS'93 UNUTMADIK! UNUTTURMAYACAĞIZ..."

"Ey yüreğimin onmaz acıları
Ey beynimin dinmez sancıları
Suç ne bende ne de sende
Suç seni karanlıklara gömenlerde
Ne de olsa yurttaşımsın
Kapalı olsa da bütün vicdan kapıları yüzüne
Bilmelisin bir yerin var canevimde"
Aziz Nesin

Sivas katliamının üzerinden tam 15 yıl geçti.

15 yıl önce Sivas‘ta Madımak Oteli‘nde güvenlik güçlerinin ve hükümetin gözleri önünde gericiler 33 aydını, 33 canı yakarak öldürdüler.

İnsanlık tarihinin yaşadığı en acı katliamlardan biridir 2 Temmuz 1993 Sivas Madımak Katliamı. İradenin, bilincin, direncin ve bilginin simgesi olan Pir Sultan Abdal‘ı yaşadığı yer olan Sivas‘ta anmak için etkinliğe katılan Aydın, Yazar, Şair, Sanatçı, Ozan ve semah grubundan oluşan 33 kişi Madımak‘ta yakılarak katledildi.

Sivas Katliamı 1978 Maraş, 1978 Malatya, 1980 Çorum katliamları‘nın niteliği yönünden benzerlik taşımaktadır. Arka planındaki zihniyet, işlenme biçimi, yaratılan atmosfer ve kaotik ortam birbiriyle ilişkili görülmektedir. Bunun yanında geçtiğimiz yıl yaşanan Hrant Dink‘in, Tilman Ekkehart Geske‘nin ve papaz Andrea Santoro‘nun öldürülmesi ise hoşgörüsüzlük, ayrımcılık, ırkçılık ve yabancı düşmanlığının ayrı bir dışavurumudur. O yüzden Sivas hala yanmaktadır.

33 aydının canına kıyan katillerden bazıları yakalanmadı. Sanıklardan bazılarının Almanya‘ya sığındıkları ortaya çıktı, ama şu ana kadar bu sanıkların iade edilip, cezalandırılması için hiç bir sey yapılmadı.

Başta bu katliamda yaşamını yitiren 33 aydının yakınları ve olmak üzere, bütün demokratik toplumsal dinamiklerin Madımak Otelin‘in müze olmasına yönelik talepleri de maalesef karşılanmadı.

Peki O gün yani 2 Temmuz 1993 günü neler olmuştu. Neler meydana geldi ? En yüce değer olan insan canının yakılarak yok edilmesini çığlıklar atarak izlemenin anlamı neydi ? İnsanlık dışı olayda taşınan duygu neydi ? Bu duygu ve düşünceler kimler tarafından beslenmekteydi ? Bu hoşgörüsüzlük ve canilik nasıl saklı tutulmuştu ? Bu utanç verici süreçle neden hala yüzleşilemedi ? Bu nedenle bellekler taze tutulmalı ve Sivas unutulmamalıdır!

2 Temmuz 1993 günü organize biçimde sayıları yaklaşık 10.000 kişiye ulaşan grup, Kültür Merkezi‘nden yeniden Hükümet Meydanı‘na geldi. Hükümet Konağı‘nı taşlamaya ve slogan atmaya başlayan grup ardından Madımak Oteli civarına ulaşarak, slogan atmaya devam etti. Grubun sayısı akşam saatlerinde 20.000‘e yaklaştı. Grup önce Madımak Oteli önündeki araçları ateşe verdi otele sığınmış olan aydınlardan, aralarında Asım Bezirci, Nesimi Çimen, Muhlis Akarsu, Metin Altıok ve Hasret Gültekin‘in de bulunduğu 37 kişi yanarak veya dumandan boğularak yaşamını yitirdi. Aralarında Aziz Nesin‘in de bulunduğu 51 kişi de olaylardan kendi olanaklarıyla, ağır yaralarla kurtuldu.

Dönemin hükümeti yaklaşık 7 saat süresince kendilerine iletilen yardım çağrılarına yanıt veremedi. Olaylar sonucunda 33 konuk, 2 otel görevlisi yaşamını yitirdi.

Sivas tabii ki ilk değildi ve halkın suni gündemler üzerinden birbirine düşürülmesinin ve korku siyasetinin yoğunlaşmasının önemli bir virajıydı. İnanç özgürlüğüne dahi tahammül edemeyen zihniyet, özgürlüklerini yaşamak isteyenlere Sivas‘ta tehditlerini savurmuştur. Biliyoruz ki farklı kültür, düşünce ve inançların bir arada özgür ve kardeşçe yaşamı, küresel güçlerin çıkarları uğruna yerli işbirlikçilerinin tetiklemesiyle yok edilmek istenmektedir. Bu sürecin içersinde yer alanlar ve destekleyenler Maraş Katliamı‘ndan, Çorum Olayları‘ndan, Sivas Katliamı‘ndan ve Hrant Dink cinayetinden, halkın birbirine düşman edilmesinden sorumludur. Özgür, eşit ve demokratik bir ülke mücadelesinde sorumlulardan mutlaka hesap sorulmalıdır.

Özgür ve demokrat bir Türkiye mücadelesinde yaşamlarını yitirenleri sevgiyle anıyor ve 2 Temmuz‘da Sivas Katliamı‘nda hayatını kaybeden değerli insanların anıları önünde saygıyla eğiliyoruz.

Not: 2 Temmuz günü saat 16:00‘da Toros Sokak‘ta TMMOB pankartı altında toplanılarak 17:30‘da başlayacak anmanın yapılacağı Kolej meydanına yürünecektir.