HKMO: "YAŞASIN 1 MAYIS İŞÇİLERİN ULUSLARARASI BİRLİK, DAYANIŞMA VE MÜCADELE GÜNÜ"

"Türkiye işçi sınıfına selâm!
Selâm yaratana!
Tohumların tohumuna, serpilip gelişene selâm!
Bütün yemişler dallarınızdadır.
Beklenen günler, güzel günlerimiz ellerinizdedir,
haklı günler, büyük günler,
gündüzlerinde sömürülmeyen, gecelerinde aç yatılmayan,
ekmek, gül ve hürriyet günleri."
Nazım Hikmet

İşçilerin uluslararası birlik, dayanışma ve mücadele günü olan 1 Mayıs başlangıcından bu güne mücadeleyi anlatan bir gün olmuştur. Kapitalist toplumsal formasyonda üretimin esas öznesi olan işçilerin hak ettiklerini alma mücadelesidir 1 Mayıs‘a anlam ve önemini veren.

Sanayi devrimi ile birlikte sayısal anlamda ivme kazanan işçi sınıfı, emekçiler, sermayenin devasa gücü karşısında 1800‘lü yıllardan bu yana insanca yaşam mücadelesi vermektedir. Varoşlardaki olumsuz yaşamın yanında fabrikalardaki ağır çalışma koşulları, uzun çalışma saatleri, düşük ücretler, kadın ve çocuk emeğinin ucuz emek olarak görülmesi dönemin karakteristik özelliğini ortaya koymaktadır. Uzun ve ağır çalışma koşulları ve emeğin yok sayılmasına karşı yükselen tepkiler ve toplumun kendini savunmak için geliştirdiği ve daha sonra sosyal içeriğe kavuşan hareketler klasik liberalizmi geriletmeye başlamış ve çalışma yaşamının düzenlenmesini gündeme getirmiştir. 1866‘da İşgününün 8 saate düşürülmesi için, Uluslar arası İşçi Birliğinin dünya işçilerine çağrısı üzerine, 1886 yılı 1 Mayısı‘nda Amerikanın her köşesinde gerçekleştirilen iş bırakma eylemlerinde ve mitinglerde bir çok emekçi öldürüldü ve işten çıkarıldı. Bu olaylar üzerine 1889 yılında yapılan Uluslararası İşçi Kongresi‘nde alınan kararla 1 Mayıs İşçi sınıfının uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü olarak ilan edildi.

Ülkemizde 1 Mayıs‘ın tarihi 20.yüzyılın başlangıcına uzanmaktadır. 1906 yılında Cibali Tütün Fabrikasında işçiler 1 Mayıs‘ı kutlarken 1922 yılında işgal altındaki İstanbul‘da yapılan 1 Mayıs kutlamaları bağımsızlık mitinglerine dönüşmüştür. Ne yazık ki işçi sınıfından ve onun mücadele geleneğinden korkan siyasal iktidarlar 1 Mayıs‘ı çok uzun yıllar yasaklamışladır. 1 Mayıs kitlesel bir miting olarak ilk kez Taksim Meydanı‘nda DİSK‘in öncülüğünde 1976‘da kutlandı. Onu izleyen 1 Mayıs‘ta dünya emekçilerinin kanlı tarihine bir sayfa daha eklenmiş oldu. 1 Mayıs 1977‘de, yüz binlerce kişinin katıldığı miting sonlarına doğru meydana hakim konumda bulunan sular idaresi duvarı üzerinden ve Intercontinental Otelin çatısından kitleye ateş açıldı. 34 kişinin yaşamını yitirdiği 1977 tarih sayfalarına, işçi ve emekçilerin zihinlerine Kanlı 1 Mayıs olarak yerleşti.

1978 yılında yine yüz binlerin katılımı ile 1 Mayıs kutlamaları Taksim Meydanı‘nda gerçekleştirildi. Bu mitingin en önemli istemi 1977 katliamını yaratanların bulunmasıydı. 12 Eylül 1980 askeri darbesiyle demokrasinin rafa kaldırılması ile birlikte 1993 yılına kadar alanlara inilemedi. 1995 yılı içerisinde sendikalar, demokratik kitle örgütleri ve meslek odalarının yer aldığı Demokrasi Platformu tarafından düzenlenen ortak mitingler ile 1 Mayıs etkinlikleri büyük kentlerimizde gerçekleştirildi. 90‘larda tekrar canlanan toplumsal muhalefetin eşliğinde 96‘daki 1 Mayıs onbinlerin katılımıyla kutlandı.

2007‘de 1 Mayıs‘ı Taksim‘de kutlamak isteyen işçiler,emekçiler ve demokratik kitle kuruluşları Kanlı 1 Mayıs‘tan 30 yıl sonra bir kez daha yoğun bir şiddetle karşılaştılar. 2007 ile birlikte Taksim‘in işçi ve emekçilere de açılması gerektiği vurguları arttı.

1 Mayıs‘ın, özelleştirmelerin arttığı, onlarca kamu kuruluşun özelleştirme ile tasfiye edildiği, özelleştirme adı altında emekçilerin işten çıkartıldığı, kamuya ait işletmelerin hızla içinin boşaltılıp peşkeş çekildiği, çalışanların sosyal haklarına, ücretlerine, yaşam alanlarına şiddetli bir saldırının söz konusu olduğu, emekçilerin insanlık dışı çalışma koşullarına mahkum edilmeye çalışıldığı bir dönemde kutlanacak olması bu günün önemi ve anlamını daha da derinleştirmektedir.

Ülkemizde Küreselleşme ve Yeni Dünya Düzeni adı altında dayatılan neoliberal politikalar ve oluşturulan programlar sonucu AB, İMF, DTÖ ve Dünya Bankası çerçevesinde hayata geçirilen özelleştirmeler ile bir yandan ülkenin iç dinamikleri yok edilirken diğer yandan işçilerin kazanılmış sosyal haklarına en ağır darbeler vurulmaktadır. İşsiz sayısı 10 milyonu bulurken, enformel sektör genişlemekte; sigortasız ve iş güvencesiz çalışma neredeyse kural halini almakta ve asgari ücretle iyice erimektedir. Ülkemizde resmi verilere göre 10 milyon 655 bin kişi, sosyal güvencesiz, sigortasız çalışmaktadır. Bireyleri sosyal güvenlik haklarından mahrum bırakan politikaların yaygınlaştığı bir dönemde Sosyal Güvenlik Yasası (SSGSS) ile yeni bir saldırı daha başlamıştır. Reform adıyla uygulamaya konulan yasalarla sosyal güvenlik sistemi piyasalaştırmaya, emeklilik hayal haline getirilmeye çalışılmaktadır. Emekçiler adeta geleceksiz, güvencesiz bırakılmak istenilmektedir.

İşçiler, emekçiler bu saldırılara karşı artık dur demek üzere harekete geçmiştir. Ülkenin dört bir yanındaki işyeri ve fabrikalardan örgütlü mücadele haberleri gelmektedir. Sosyal sağlık hakkını gasp etmeye yönelmiş olan SSGSS yasasına karşı protestolarla birlikte emek kesiminde de canlanma hız kazanmaktadır. Bu protestolar sürecinde bir dayanışma ağı örülmüş ve örgütlü bir zeminde mücadelenin önemi kavranmıştır. Bugün parasız sağlık, parasız eğitim, iş ve sağlık güvencesi, diğer özlük ve sosyal hakların aranması için; sömürüye, savaşa, işgale, şovenizme, faşizme ve emperyalizme karşı 1 Mayıs alanları doldurulmalıdır.

Bu süreçlerden geçerken 1 Mayıs 2008 büyük bir coşkuyla karşılanacaktır. İnsanca yaşam, eşit, özgür, sömürüsüz, savaşsız, demokratik, çağdaş ve aydınlık bir yaşamı var etme mücadelesinde bütün emekçi ve işçilerle birlikte, Uluslararası İşçi Bayramı‘nda, 1 Mayıs alanlarında yerlerimizi alacağız.

Harita ve Kadastro Mühendisleri Odası olarak dayanışmayı büyütmek, birlikte mücadeleyi yükseltmek üzere bizimle yürümek isteyenleri 1 Mayıs alanlarına çağırıyoruz. Yaşasın 1 Mayıs!

TMMOB HARİTA ve KADASTRO MÜHENDİSLERİ ODASI